Friday 5 June 2009

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009

Περίεργα καλοκαίρια, κιτρινιασμένες φωτογραφίες, ξέρεις από αυτές που έχεις κολλημένες σε κιτς άλμπουμ φωτογραφιών που είχε διαλέξει η μαμά σου από φωτογραφείο του '80, με μία γκόμενα απ' έξω σε μία παραλία σε σέπια αποχρώσεις, η λέξη "memories" γραμμένη με σκατογαμημένη-του-κώλου γραμματοσειρά. Τέτοιες φωτογραφίες. Είσαι σκατομούλικο σε κάποιον κήπο Πάσχα, μες τα χόρτα, τη φωτογραφία την τραβάει η μισότυφλη θεία από τα Γούρμενα, ίσα που φαίνεσαι, στο background κάποιος χοντρός μαλάκας με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, φοράς μία στολή-ρούχο-installation που πρέπει να μπει σε έκθεση, είσαι ο γαμημένος Μάϊτυ Μάους, μάδερφακερ, γιέα.
ή

Δεμένος πάνω σε ένα κορμό δέντρου, δεμένος μεταφορικά, έχεις κλάσει από το γαμημένο ύψος και τα χέρια σου έχουν γίνει σχοινιά, δεν σε ξεκολλάνε από τον κορμό ούτε με πολύ σκληρή βία, μιλάμε να σε κλωτσάνε μέσα στη μούρη και να σου σπάνε δόντια, ούτε τότε δεν ξεκολλάς από τον κορμό, έχεις χεστεί. Και από κάτω όλη η συμμορία σε κοιτάει. Και πρέπει να βρεις το θάρρος να κατέβεις.
ή

Η πρώτα φορά που ψιθύρισες σε έναν σκύλο και ήσουν τόσο μικρός ώστε να θεωρείς γαμημένα δεδομένο ότι το σκυλί σε καταλαβαίνει και του ορκίστηκες αιώνια φιλία και είσαι σίγουρος πως ο σκύλος αν και κοίταγε μπροστά και σε είχε γραμμένο στα μεγάλα, τριχωτά αρχίδια του, αν και κοίταγε λοιπόν μπροστά, είσαι σίγουρος ότι σε κατάλαβε. Η πρώτη φορά που μίλησες σε έναν σκύλο και σε κατάλαβε.

Έτσι θυμάμαι εγώ τον ορισμό της αθωότητας.
Αυτά.

Α

και κάτι σχετικό με την επικεφαλίδα.

ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΙΤΑΤΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΤΑΤΕ ΑΚΟΜΗ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΑΣ.
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΣΑΣ ΠΕΡΝΑΝΕ.
ΕΥΤΥΧΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ Η ΚΑΤΙ ΕΠΕΙΣΕ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΓΕΝΙΕΣ
ΟΤΙ ΤΑ ΦΟΥΜΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ
ΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΦΑΣ
ΜΕ ΟΠΟΙΟ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑ Ή ΤΡΟΠΟ Ή ΣΑΛΤΣΑ
ΤΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΕΥΣΗ

Και την ίδια γεύση δεν την αντέχεις για πολύ
Κάνει τον κύκλο της
και μετά
απλά
τρως κάτι άλλο
κάτι
καλύτερο.

Monday 18 May 2009

Save the cassete players- Eurovision 09

Κατ' αρχήν, δείτε όλοι αυτό. ===> εδώ.
Οκ; Πρέπει να αντέξετε να το δείτε όλο. Να δείτε όλο αυτό το καταπληκτικό θεατρικό. Αυτό το εξαίρετο παράδειγμα ενός μονόπρακτου που αγγίζει την άρτια, ουσιώδη, μοναδική τελειότητα. Μονοπλάνο θα ήταν σχεδόν αριστούργημα. Θα ήταν ο γαμημένος ο Χίτσκοκ, για όσκαρ. Που αλλού θα δεις με τα μίνιμουμ εφέ, κατσαρίδες να μιλάνε και να παίζουν με τέτοια δεινότητα; Κατσαρίδες να γλείφονται και να ορέγονται και να μιλάνε και να ξερνάνε σκατά και να τα τρώνε και να τα ξαναξερνάνε και όλα αυτά με την ελίτ των δημοσιογράφων να παρακολουθεί και να χειροκροτά και να ειρωνεύεται και την ελίτ των κατσαρίδων και των φίλων τους και των κρεβατιών τους και του ιερού σπέρματος που ρουφάνε, καταπίνουν και αναπαράγουν, την ελίτ όλων αυτών, πού αλλού θα τα δεις όλα αυτά, όχι πες.
Πέρασα χτες έξω από ένα σχολείο που χτίζεται στην περιοχή μου, είχα ξενερώσει γιατί το λεωφορείο που πήρα κατά λάθος πήγαινε στον μέσο από τους τρεις όρχεις του Διαόλου, ούτε καν στον πούτσο του και έπρεπε να περπατήσω αρκετά και να!- περνάω έξω από ένα σχολείο που χτίζεται και βλέπω την ταμπέλα με τους συντελεστές και το κόστος του χτισίματος, αρχιτέκτονας (μαλάκα ακόμα ο ίδιος είναι, δεν παίζει, όλα τα σχολεία έχουν ρουφηχτά παράθυρα και κίτρινα τουβλάκια, ας τον σκοτώσει κάποιος αυτόν τον πούστη), εργολάβος, πολιτικός μηχανικός, μπλα, μπλα, μπλα και πιο κάτω το κόστος.
2.140.000 ευρώ
Δύο εκατομμύρια. Χμμμ. Οκ, δεν είναι πολλά ρε παιδί μου, εννοώ δεν μου φαίνεται παραφουσκωμένο το ποσό για ένα σχολείο, φαντάζομαι Γυμνάσιο -Λύκειο, ξέρεις από αυτά που έχουν και δύο μπασκέτες και βρύσες, εντάξει για να πληρωθούν και τα μεροκάματα, τα ΙΚΑ, οι άδειες, τα σχέδια, τα υλικά. Εντάξει.
Και μετά μαθαίνω πόσο μας κοστίζει για να στείλουμε τον Σάκη στη Γιουροβίζιον.
Και έχουμε πωρωθεί κιόλας που παίζει να το πάρει και του χρόνου θα ξανακάνουμε εμείς τη διοργάνωση. Δηλαδή θα χρεωθούμε πάλι, κάνα τριαντάρι εκατομμύρια σαν λαός. Και γουστάρουμε κιόλας.
Τι γουστάρουμε; Μην μου υψώνεις εμένα τη φωνή, θα σου πω τι γουστάρουμε.
Γουστάρουμε που ο Τζωνη Καλημέρης, σύμβουλος Προέδρου ΕΡΤ και Project Manager, είναι ένας από αυτούς που θα φάει καλά λεφτά. Το γουστάρουμε αυτό. Ένας τύπος σαν τον Καλημέρη πρέπει να τρώει καλά. Για να είναι ευχαριστημένος, να μη θυμώνει, γιατί άμα θυμώνει θα μας γαμήκει όλους. Ο Τζων Καλημέρης είναι ο γαμημένος Τζο Πέσι. Το όνομα του και μόνο, ανήκει σε τσοντοκωμωδία του '80, η φάτσα του είναι δολοφόνου, η φωνή του είναι ο Νταρθ Βέιντερ και μόλις τελείωσε αυτή την συνέντευξη τύπου πρέπει να έτρεξε γρήγορα στο ιερό του, σε ένα σκοτεινό λαγούμι κάπου στη Πολιτεία ή Εκάλη, ανήλιαγο και άθλιο και μπλιαχ, πρέπει να έτρεξε και να ευχαρίστησε τον Σκοτεινό Αφέντη που του επέτρεψε να μην διαλυθεί από την επαφή του με τα φλας των δημοσιογράφων, προσευχήθηκε στον Μεγάλο Εωσφόρο και τον εξύμνησε. Ο Καλημέρης τρώει καλά. Καλά κάνει. Το γουστάρουμε αυτό. Ταΐστε το Αρχαίο Κτήνος γιατί αλλιώς θα δαγκώσει εμάς, μπεεεε, δεν το θέλουμε αυτό, μπεεε.
Η βασιλοκατσαρίδα.
Μετά είναι οι αδερφές Μαγγίρα. Γουστάρουμε αδερφές Μαγγίρα.
Ει, κορίτσια, αφού γουστάρετε τον χλευασμό και το stand up, δεν θα με παρεξηγήσετε έτσι; Πλάκα κάνουμε.
Οι αδερφοκατσαρίδες, Ελληνίδες αδερφές που πιάσαν την καλή και τώρα ταϊζόμαστε με όποιο δυνατό μέσο υπάρχει την ευφυΐα τους και το ανώτερο χιούμορ τους, είναι ο Στιβ Μάρτιν μας και ο Μπένι Χιλ μας. Κατεβαίνεις στο Γκάζι και ακούς χαριτωμένες trendy φωνούλες να λένε 'Αγαπώ αδερφές Μαγγίρα' και το μόνο που σκέφτεσαι να πεις είναι 'Φρρρσσχκζααγφηξυστμμ'. Θέλω τις αδερφές Μαγγίρα στο Hostel 3. Θέλω να παίξω τον βασανιστή. Πρώτα θα τις ράψω στη κοιλιά, αντικριστά, πρόσωπο με πρόσωπο, με βελόνα για καραβόπανα και σύρμα. Θα τις αφήσω να ηρεμήσουν και να σταματήσουν να ουρλιάζουν. Θα κάνω τσιγάρο και μόλις το σβήσω, θα ταΐσω τη μία με χωνί, θα την βάλω να καταπιεί σκατά και σκουλήκια και ωμό συκώτι, θα την παρακολουθήσω να ξερνάει στο πρόσωπο της άλλης. Μετά θα πάρω τον τροχό. Μετά το σφυρί. Μετά την οξυγονοκόλληση. Μετά σπασμένα γυαλιά και οξύ. Μετά τη σκούπα να μαζέψω και τελείωσα. Η ελίτ του χιούμορ της Ελλάδας. Πληρώστε τες για να συνεχίσουν σε εκπομπές ραδιοφώνου, τηλεόραση, περιοδικά, κινηματογράφο, πληρώστε τες να συνεχίζουν να μας διαφωτίζουν.
Και μετά
ο Σάκης.

Προσέξτε το βλέμμα του στη συνέντευξη τύπου, είναι το "Ότι και να πάει στραβά-που μάλλον θα πάει-εγώ από αυτόν τον διαγωνισμό θα φάω τα κέρατα μου συν τη διαφήμιση, πω γάμησε με, ουυυ είμαι σε τρελό μουντ λέμε, this is our night baby, επόμενη ερώτηση" βλέμμα. Στηρίξτε με. Ουυυ.

Ει Σάκη.
Σου 'χω μια ερώτηση αδερφέ. Με τα λεφτά που κοστίζει στην Ελλάδα να σε στολίσουμε για να πας να γίνεις ίσως η μεγαλύτερη ρόμπα που πέρασε ποτέ από την σκηνή της Γιουροβίζιον, πιο πολύ και από τον Ρακιτζή, χτίζαμε δύο σχολεία. Και μην ακούσω πάλι τις μαλακίες, η Ελλάδα δεν πλήρωσε τίποτα και βγάλαμε και παραπάνω και γιουχου.
Ιδού η ερώτηση.
Πόσο μαλάκας νιώθεις τα βράδια;

Ποιός ρε; Είμαι σε τρελό μουντ και θα σκίσουμε και να σας εξηγήσω λίγο για τους κοιλιακούς μου...

Σάκη, Σάκη, συγκεντρώσου και απάντα στην ερώτηση.

Τι λες τώρα, εγώ αγαπώ Ελλάδα και Trident και το κάνω για την τέχνη μου και τα metropolis και την μάνα μου και την vodafone και τον Θεό και είμαι πολύ συγκινημένος...

Σάκη, Σάκη, ξεκόλλα από την μαστούρα του τρίφυλλου που έκανες πριν βγεις στην συνέντευξη τύπου, φάε μία σοκολάτα και απάντα. Πόσο μαλάκας νιώθεις τα βράδια;

...Ίσα με τρεις μαλάκες γαμώτο....

Έλα, έλα, μην κλαις.
Έτσι είναι, μην κλαις. Απλά απέκτησε την ηρεμία αυτού που ξέρει, που γνωρίζει.
Πες το μαζί μου, αργά, με μεγάλη ανάσα.
Αυτή η χώρα πιάνει πάτο επιτέλους και εγώ την βοηθώ.
Ένας καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του, θα είχε πει όχι σε έναν θεσμό που κοστίζει σε τέτοιους καιρούς, θα είχε ζητήσει την αποχή από τον διαγωνισμό αυτό, θα είχε κάνει το βήμα και την αναγνωρισιμότητα που κατέχει φερέφωνο έτσι ώστε τα ίδια λεφτά να διατεθούν αλλού.
Π.Χ.
και λέμε μαλακίες τώρα για να περνάει η ώρα το καταλαβαίνετε έτσι
ένα κέντρο αποτοξίνωσης
ένα σταθμό σίτισης αστέγων (ναι, έχουμε και από αυτούς, δεν είναι μόνο κομπάρσοι σε αμερικάνικες ταινίες)
ένα ή δύο σχολεία, ένα πάρκο και μία δημόσια τουαλέτα με ηλεκτροβολταϊκάδενξέρωγωτι φώτα για να βλέπεις το βράδυ που κατουράς
καλύτερους δρόμους σε κάποιες περιοχές, ξέρεις αυτά τα σημεία που πρέπει να πεθάνουν πάνω από είκοσι για να θεωρηθούν επικίνδυνα
είκοσι σκουπιδιάρικα
τρία πυροσβεστικά οχήματα
χόρτο για δεκαεννιά ζωές (υπολογισμένο shut the fuck up)
κάτι ρε παιδί μου
κάτι ΑΛΛΟ, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ.
Βασικά, αν με τα ίδια λεφτά αγοράζαμε (τι να σου πω τώρα, βρες μου το πιο άχρηστο πράγμα)
α!
αν αγοράζαμε από εκείνα κασετόφωνα που ήτανε διπλά και μπορείς να αντιγράψεις από τη μία κασέτα στην άλλη και είχανε και reverse κουμπί, αν αγοράζαμε τα λεφτά της Γιουροβίζιον σε τέτοια κασετόφωνα,
πάλι καλύτερα θα ήταν από το να πας εσύ Σάκη μου. Εντάξει, την ξεφτίλα σου δεν τη σκέφτηκες. Γιατί να πεθάνει η ρομαντική αυτή τεχνολογία των νιάτων μας, ε; Save the double decked cassete players!!!

Save the double decked cassete players ρε μουνιά. Όλοι εσείς οι αναρχοκομουνικοπασοκνεαδημοκρατιασηριζοσυνασπισμοαυτόνομοι, να ρε λόγος να τα σπάσετε. Να ρε λόγος για πορεία και τσαμπουκά. Ξυπνάτε!
α) Στέλνουμε τον Σάκη στη Γιουροβίζιον.
β) Το κασετόφωνο πεθαίνει (όχι ΔΕΝ πέθανε, σκάστε!).
Κάντε την σύνδεση. Ας ενωθούμε όλοι μαζί για κάτι ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ αφού πλέον, δεν μας φτάνει ούτε το ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΟ για να ξεβολευτούμε, πρέπει κάτι να είναι ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ, ξέρεις όπως ο θείος που έχει έρθει επίσκεψη και λέει στο τραπέζι ότι έχει μία πολύ σοβαρή πρόταση για να μπει στην πολιτική και όλοι το βουλώνουν μπροστά στο άπιαστο ελληνικό όνειρο που βλέπουν να πραγματοποιείται δίπλα τους, μπροστά στα μάτια τους, σώπα τώρα και μην τρως, ο θείος θα γίνει πολιτικός, θα 'χουμε επιτέλους και μεις βύσμα, να πας Γιώργο μου, να πας και να προχωρήσεις γιατί εσύ θα τα καθαρίσεις εκεί μέσα τα πράγματα και από μας ό,τι θες.
Ε, τέτοιο σοβαρό.

Τα διπλά κασετόφωνα πεθαίνουν.
Ούτε με παραγγελία στα Saturn δεν τα βρίσκεις.

Κρίμα δεν είναι;